POZYTYWNE DOŚWIADCZANIE antidotum na niespokojny wewnętrzny świat
ANTIDOTUM NA NIESPOKOJNY WEWNĘTRZY ŚWIAT
Mózgi przechowują informacje w formie obrazów, dźwięków, smaków, zapachów oraz odczuć subiektywnych i doświadczeń duchowych, abyśmy na ich podstawie interpretowali i doświadczali własnej rzeczywistości. Mają przy tym ewolucyjnie wykształcone nastawienie na wychwytywanie niebezpieczeństwa lub zagrożenia z otoczenia, przez co wciąż nie czujemy się bezpieczni i nieprzerwanie podatni jesteśmy na odczuwanie stresu, lęków i cierpienia. Automatycznie koncentrujemy się na informacjach negatywnych, zamiast pozytywnych, intensywnie na nie reagujemy – izolacyjnie lub mobilizująco, w zależności od stanu posiadanych rezerw metabolicznych. Błyskawicznie kumulujemy trudne doświadczenia w strukturze neuronalnej, co blokuje przeżywanie zadowolenia i wyrażanie pozytywnych emocji, a wzmaga poczucie niebezpieczeństwa, zagrożenia i obniża nastrój.
Nauka zajmująca się neuroplastycznością zależną od doświadczenia pokazuje, że mamy moc zmieniania mózgów na lepsze przez programowanie się na szczęście za pomocą wzmacniania pozytywnych doświadczeń i ich utrwalania na ścieżkach neuronowych. Wiele badań potwierdza już, że skupienie uwagi na tym, co wspiera życie i wielokrotne tego powtarzanie, zmienia struktury mózgu synapsa po synapsie, a zreorganizowane przez to obwody w mózgu zaczynają odzwierciedlać nasze pozytywne cele.
Najskuteczniejszym sposobem kompensacji tego negatywnego nastawienia mózgów do otoczenia jest więc regularne praktykowanie z nimi absorbcji dobra, przez skupienie uwagi na pozytywnych, wzmacniających nasze życie obrazach, dźwiękach, smakach, zapachach oraz odczuciach subiektywnych i doświadczeniach duchowych. W ten sposób systematycznie wyprowadzamy je z trybu działania reaktywnego – uszczuplonych zasobów (odczuwania wymagań, presji, przymusu, niespełnienia) i wprowadzamy w tryb działania responsywny – zasobny, homeostatyczny (odczuwania bezpieczeństwa, więzi, satysfakcji, spełnienia). A to po to, abyśmy odczuwali bezpieczeństwo fizjologiczne, budowali więzi, widzieli sens w życiu, swobodnie planowali rozwój i go realizowali zamiast postrzegać stresory, piętrzyć problemy i oporować wobec zmiany.
Ustawiczne praktykowanie bycia szczęśliwymi stanowi skuteczne remedium na występujące coraz powszechniej na świecie zjawisko sabotowania własnego szczęścia, awersji do samoistnego radowania się i unikania sytuacji, które mogłyby wywołać szczęście. Cherofobia, bo o niej mowa, definiowana jako strach przed przyjemnością lub lęk przed byciem szczęśliwym ma powiązania z trudnymi wydarzeniami z przeszłości, z cierpkimi i ciernistymi doświadczeniami życiowymi, które zatruwają poczucie dobrostanu oraz zagłuszają potrzebę bycia szczęśliwymi. Zjawisko to gwałtownie może dziś narastać w związku z przeżywaniem traumy egzystencjalnej, jaką dla wielu z nas stała się pandemia oraz wojna toczona niedaleko granic naszego kraju. Tym bardziej właśnie teraz tak ważne jest aktywne uczenie mózgów pozytywnego nastawienia.
Sprawdź w kolejnych ćwiczeniach, jakie jest nastawienie Twoich mózgów do przebywania w Dobrostanie:
Ćwiczenie 1. Spotkanie z Dobrostanem - Lustro.
Usiądź przed lustrem. Patrząc na swoje odbicie, zadawaj sobie pytania i odpowiadaj na nie:
Co oznacza Dobrostan dla mnie?
Po czym poznaję, że doświadczam Dobrostanu?
W jaki sposób praktykuję Dobrostan na co dzień?
Jak przeżywałam/em Dobrostan wczoraj, a jak dzisiaj?
Ile czasu trwała praktyka przeżywania Dobrostanu wczoraj, a ile dzisiaj?
Jakie jest moje pytanie do siebie teraz?
Jaka jest moja odpowiedź teraz?
Refleksja po zakończeniu ćwiczenia:
Opisz swoje przeżycia z tego ćwiczenia.
Wypisz myśli, które Cię rozpraszały lub rozpraszają teraz.
Czego dowiadujesz się o sobie?
Co i kiedy zrobisz z tą wiedzą?
Jaka jest Twoja refleksja?
Ćwiczenie 2. Spotkanie z Dobrostanem - Teraz.
Usiądź swobodnie, przeciągnij się, przymknij lekko oczy, odetchnij kilka razy głośno i głęboko, raz po raz ziewając. Po czym zadawaj sobie pytania i odpowiadaj na nie:
Co oznacza Dobrostan dla mnie teraz?
Jak odczuwam, widzę, słyszę, smakuję Dobrostan w sobie teraz?
Jakie jest moje pytanie do siebie teraz?
Jaka jest moja odpowiedź teraz?
Refleksja po zakończeniu ćwiczenia:
Opisz swoje przeżycia z tego ćwiczenia.
Wypisz myśli, które Cię rozpraszały lub rozpraszają teraz.
Czego dowiadujesz się o sobie?
Co i kiedy zrobisz z tą wiedzą?
Porównaj doświadczenia z obecnego ćwiczenia z uzyskanymi w wyniku ćwiczenia 2.
Jaka jest Twoja refleksja?