POZYTYWNE DOŚWIADCZANIE antidotum na niespokojny wewnętrzny świat

ANTIDOTUM NA NIESPOKOJNY WEWNĘTRZY ŚWIAT

Mózgi przechowują informacje w formie obrazów, dźwięków, smaków, zapachów oraz odczuć subiektywnych i doświadczeń duchowych, abyśmy na ich podstawie interpretowali i doświadczali własnej rzeczywistości. Mają przy tym ewolucyjnie wykształcone nastawienie na wychwytywanie niebezpieczeństwa lub zagrożenia z otoczenia, przez co wciąż nie czujemy się bezpieczni i nieprzerwanie podatni jesteśmy na odczuwanie stresu, lęków i cierpienia. Automatycznie koncentrujemy się na informacjach negatywnych, zamiast pozytywnych, intensywnie na nie reagujemy – izolacyjnie lub mobilizująco, w zależności od stanu posiadanych rezerw metabolicznych. Błyskawicznie kumulujemy trudne doświadczenia w strukturze neuronalnej, co blokuje przeżywanie zadowolenia i wyrażanie pozytywnych emocji, a wzmaga poczucie niebezpieczeństwa, zagrożenia i obniża nastrój.

Nauka zajmująca się neuroplastycznością zależną od doświadczenia pokazuje, że mamy moc zmieniania mózgów na lepsze przez programowanie się na szczęście za pomocą wzmacniania pozytywnych doświadczeń i ich utrwalania na ścieżkach neuronowych. Wiele badań potwierdza już, że skupienie uwagi na tym, co wspiera życie i wielokrotne tego powtarzanie, zmienia struktury mózgu synapsa po synapsie, a zreorganizowane przez to obwody w mózgu zaczynają odzwierciedlać nasze pozytywne cele.

Najskuteczniejszym sposobem kompensacji tego negatywnego nastawienia mózgów do otoczenia jest więc regularne praktykowanie z nimi absorbcji dobra, przez skupienie uwagi na pozytywnych, wzmacniających nasze życie obrazach, dźwiękach, smakach, zapachach oraz odczuciach subiektywnych i doświadczeniach duchowych. W ten sposób systematycznie wyprowadzamy je z trybu działania reaktywnego – uszczuplonych zasobów (odczuwania wymagań, presji, przymusu, niespełnienia) i wprowadzamy w tryb działania responsywny – zasobny, homeostatyczny (odczuwania bezpieczeństwa, więzi, satysfakcji, spełnienia). A to po to, abyśmy odczuwali bezpieczeństwo fizjologiczne, budowali więzi, widzieli sens w życiu, swobodnie planowali rozwój i go realizowali zamiast postrzegać stresory, piętrzyć problemy i oporować wobec zmiany.

Ustawiczne praktykowanie bycia szczęśliwymi stanowi skuteczne remedium na występujące coraz powszechniej na świecie zjawisko sabotowania własnego szczęścia, awersji do samoistnego radowania się i unikania sytuacji, które mogłyby wywołać szczęście. Cherofobia, bo o niej mowa, definiowana jako strach przed przyjemnością lub lęk przed byciem szczęśliwym ma powiązania z trudnymi wydarzeniami z przeszłości, z cierpkimi i ciernistymi doświadczeniami życiowymi, które zatruwają poczucie dobrostanu oraz zagłuszają potrzebę bycia szczęśliwymi. Zjawisko to gwałtownie może dziś narastać w związku z przeżywaniem traumy egzystencjalnej, jaką dla wielu z nas stała się pandemia oraz wojna toczona niedaleko granic naszego kraju. Tym bardziej właśnie teraz tak ważne jest aktywne uczenie mózgów pozytywnego nastawienia.